(Lat.: statio, waarvan de afleiding onzeker is) betekende in de oudste Christelijke literatuur elke wekelijkse vrijwillige godsdienstige bijeenkomst der gelovigen in tegenstelling met de gebruikelijke op Zondag.
Van de 4de eeuw af werd het woord de aanduiding voor de in Rome op bepaalde dagen gehouden plechtigheid, waarbij de paus in een basiliek of coemeterium-kerk een H. Mis opdroeg. Daarbij ontstond de gewoonte, dat de deelnemers tevoren in een kerk, collecte-kerk genoemd (van collecta, verzameling) bijeenkwamen om in processie biddend naar de statiekerk te trekken. Door het verblijf der pausen in Avignon raakte deze plechtigheid in onbruik zonder weer in haar oude vorm te herleven. Nog heden vermeldt het Romeinse missaal 43 statiekerken en 89 statiedagen Ook door enkele kerken buiten Rome werd het gebruik der staties overgenomen (z ook kruisweg).
