was de grondlegger van de dynastie der Almohaden. Hij behoorde tot een Berbers vorstengeslacht en werd geboren in het eind der 1 ide eeuw in de omgeving van Tlemcen.
Reeds in zijn jeugd onderscheidde hij zich door grote talenten en was de meest geliefde leerling van den Mahdi Abdallah ibn Toemart, die als Mohammedaans godsdienstig hervormer was opgetreden. In 1125 drong hij tot Marrakesj door, doch werd door de Almoravieden verslagen. Gesteund door aanhangers uit Tinmallal,de hoofdverblijfplaats van Ibn Toemart, overwon hij de Almoravieden bij Aghmat, en na de dood van Ibn Toemart (1130 of 1132) werd hij door de verschillende stammen als leider gehuldigd, waarbij hij de titel van Amir al-Moeminin aannam. Hij zorgde niet minder dan zijn voorganger voor de uitbreiding des rijks en slaagde er ten slotte in, zich van Fez (1145) en Marrakesj (1147) meester te maken, terwijl zijn legerhoofden zich van Tunis, Kairawan en van Sevilla en Cordova in Spanje meester maakten. Hij stierf (1163) toen hij op het punt stond, aan het hoofd van een talrijk leger naar laatstgenoemd land over te steken.
