een woord, dat men in het algemeen gebruikt om den heerschenden geest in de middeleeuwen aan te geven, in tegenstelling van dien der oudheid en van den, nieuwenen tijd. De naam heeft zijn oorsprong daaraan te danken, dat in d^e middeleeuwen de Romaansche volik-en voornamelijk de vertegenwoordigers der beschaving waren.
De hoofdtrek der middeleeuwen was gelegen in de klacht van het Christendom, dat het gemoedsleven meer tot zijn recht deed komen dan zulks in de oudheid het geval was, doch ook zeer naar het phantastische en wonderbare deed overhellen. De R. bereikte den hoogsten bloei in het ridderwezen. Het woord heeft verv. nog- andere bieteekenissen gekregen, die ieder op zich zelve wieder hare eigene geschiedenis hebben. In het begin der 19 eeuw kreeg het woord R. een nieuwe beteekenis, toen eenige jonge duitsche dichters en critici, A. W. en Fr. Schlegel, Novalis, Ludw. TLeck', Wackenroder, zich onder dien naam van romantische school aaneensloten, om daardoor te kennen te geven, dat zij het wezen der kunst en der poëzie in het wonderlijke en phantastische, dus in de navolging van het middeleeuwsche en ook van het oostersche zochten. Eveneens ontstond in Frankrijk een richting, die zich vooral in losse en vrije vormen openbaarde, ten enenenmale in strijd met den geest van het oude fransche classicisme, zooals dit door Racine en Corneille vertegenwoordigd werd. Deze noemde zich ook de romantische school. Toen de voorstanders der duitsche romantische school niet alleen in de poëzie maar ook in staat en godsdienst tot de middeleeuwen wilden terugkeeren, werd dit woord meer een schimpnaam, daar men nu elke ziekelijke en achteruitgaande beweging in de geschiedenis daarmede aanduidde. Zie ook de subonderwerpen Kunst en Letterkunde bij de verschillende landen. '
