Beschaving

betekenis & definitie

Het beschaafd zijn — de toestand van een individu of een deel der menschheid dat, werkelijk of schijnbaar, zijn aangeboren ruwheid en alle door de heerschende zienswijze veroordeelde eigenschappen heelt afgelegd, en zich naar de begrippen, gebruiken en manieren zijner omgeving schikt; — ook het proces dat tot dezen toestand voert. De omvang en de beteekenis van het woord beschaving wordt geheel beheerscht door het gezichtspunt waarvan uitgegaan wordt, zoodat er sprake kan zijn van Indische, Perzische, Egyptische beschaving enz. en elke reorganiseerde gemeenschap haar eigen beschaving kan hebben, terwijl ook niet elke vorm van beschaving zich in dezelfde richting beweegt of in gelijke mate „beschaafd“ is. in zuiver wijsgcerigen zin is met hot begrip „beschaving” het begrip „vooruitgang”, een toenemende onafhankelijkheid der menschheid van de natuur, uitbreiding van de heerschappij van den geest over de stof, ten nauwste verbonden ; in dezen zin is beschaving een ontwikkelingsproces, de voortschrijdende beweging in de economische, intellectueele en moreele orde.