Duitsch theoloog, geboren te Eisleben, 20 April 1492; zijn eigenlijke naam was Johan Schnitter of Schneider en hij werd ook Magister Islebius en Johan Eisleben genoemd; na volbrachte studiën te Wittenberg en Leipzig werd hij in 1525 door Luther, die zijn talenten zeer hoog schatte, naar Frankfort a/d. Main gezonden teneinde aldaar, op verlangen der magistratuur, het protestantisme in te voeren; daarna trad hij in zijn geboorteplaats op als onderwijzer en predikant, tot 1536; in 1537 werd hij professor aan de hoogeschoel te Wittenberg, alwaar de strijd tusschen hem en Luther over de tien geboden (zie Antinomisme) openlijk uitbrak, waardoor hij in moeilijkheden geraakte die hem in 1538 dwongen naar Berlijn te vertrekken, waar hij tot groote armoede verviel, wat hem ten slotte noopte tot eene herroeping, waarvan de oprechtheid valt te betwijfelen; hij vond voorts een beschermer in Johan van Brandenburg die hem tot hofprediker benoemde; met ijver bevorderde hij de verspreiding der protestantsche leerstellingen door de Brandenburgsche staten; met de Roomsche bisschoppen Julius van Pflug en Michael Helding stelde hij in 1548 bet Interum Augustanum (zie aldaar) op, waardoor hij zich weer vele vijanden verwekte.
Hij stierf te Berlijn, 22 Sept. 1566. Vele theologische 'werken zagen van hem het licht; behalve deze schreef hij: Die gemeinen Deutschen Sprüchwörter mit ihrer Auslegung, aan welk werk een eerste plaats onder de letterkundige voortbrengselen zijner eeuw wordt toegekend.
