is de naam van enige geslachten der Potamogetonaceeën . In de eerste plaats noemen wij het geslacht Zostera L. met 6 soorten aan extratropische kusten, overblijvende planten met lijnvormige bladen en door een smalle spatha omgeven aren met een vlakke as, waarop 1-zijdig 2 rijen bloemen, mannelijke, bestaande uit een zittende i-hokkige helmknop met draadvormig stuifmeel, en vrouwelijke met een i-hokkig vruchtbeginsel met een 2-spletige stijl en 1 zaadknop in regelmatige afwisseling, in Nederland op ondiepe plaatsen in de Waddenzee en de Zeeuwse stromen vertegenwoordigd door Z- rnarina L., het gewone zeegras, met 5-7-nervige, en de kleine, minder diep groeiende Z. Nana Roth, met 3-nervige bladen.
Een verder bekend geslacht is Posidonia Kön., met 2-slachtige bloemen met 3 of 4 meeldraden en 2 soorten: P. ouanica Kön. in de Middellandse Zee en P. australis Hook.f. aan de kust van Australië. Eerstgenoemde wordt gebruikt als het gewone zeegras, ook al akkermest en stro voor het vee, en vaak vindt men op het strand op paardevijgen gelijkende stukken van de wortelstok, de zgn. pilae marinae of aegagropilae. Ten slotte zij genoemd het 2-huizige geslacht Cymodocea Kön., met 6 soorten vnl. in de tropen, o.a. C. nodosa Asch., ook een zeegras van de Middellandse Zee.
TOEPASSING
De gedroogde, wel 1 m lange bladeren van Zostera Marina L., worden eenmaal per jaar afgemaaid; het beste zeegras komt van de kleiige gronden. In sloten wordt het uitgeloogd en daarna gedroogd en in balen van 50 kg in de handel gebracht. Zeegras is een elastisch, weinig brandbaar materiaal, dat vooral gebruikt wordt als vulmateriaal voor matrassen en stoelzittingen. Door de schimmelziekte van 1932-1940 ondervond ook de handel, die in Nederland vooral op Wieringen en Texel bloeide, ernstige schade.
