Nederlands krijgsman (Maastricht 4 Dec. 1776 - Utrecht 2 Jan. 1870), trad in 1787 in dienst als cadet bij een compagnie artillerie, streed in de revolutieoorlogen tegen de Fransen, en vroeg in 1795 als trouw aanhanger van het Oranjehuis zijn ontslag. Als volontair in het Oostenrijkse leger nam hij deel aan verschillende veldtochten, diende vervolgens als vaandrig in Engeland, als luitenant in het vorstendom Fulda, en ging in 1806 over in dienst van het koninkrijk Holland.
Na de inlijving nam hij o.a. deel aan de Russische veldtocht van 1812. In 1814 werd hij kapitein in het nieuw opgerichte Nederlandse leger en werd in 1819 gepensionneerd. Van 1824-1844 was hij commandant-directeur van het Invalidenhuis te Leiden. Hij heeft vele voor de krijgsgeschiedenis belangrijke geschriften nagelaten. Hieronder zijn vooral van belang zijn Herinneringen uit den veldtocht van Rusland (’s-Gravenhage en Amsterdam 1824) en zijn Herinneringen van een oud-officier, uit het tijdvak van 1793 tot en met 1815 (Amsterdam 1863).Lit.: J. H. Burlage in: Levensber. Letterk. 1870, p. 505; Milit. Spectator, 1870, p. 366.
