Nederlands staatsman (Amsterdam 27 Mei 1661 - ’s-Gravenhage 18 Febr. 1749), was eerst advocaat te Amsterdam, 1693-1725 pensionaris van Amsterdam, 1726-1749 eerste secretaris van de Staten van Holland, in 1745 en 1746 waarnemend Raadpensionaris. In de staatkunde van de Republiek en van Europa speelde hij een grote rol.
Tijdens de Spaanse successieoorlog (17021713) volgde hij gewoonlijk Raadpensionaris Heinsius in zijn oorlogspolitiek. In 1705 en 1706 slaagde hij als buitengewoon gezant naar Engeland er in, de betrekkingen tussen de twee bondgenoten te verbeteren. In 1710 onderhandelde hij naast Bruno van der Dussen met de Fransen te Geertruidenberg, waar de Republiek door haar hoge eisen er toe meewerkte, de vredessluiting te doen mislukken. In 1711 en 1712 was hij opnieuw in Engeland, waar hij vergeefs probeerde het Fransgezinde Tory-ministerie bij het Groot Verbond te houden.
Van 1711-1713 was hij een van de Nederlandse gevolmachtigden op het vredescongres van Utrecht, dat een einde maakte aan de Spaanse-successieoorlog. Daarna ging hij als buitengewoon ambassadeur naar Frankrijk (17131716). In 1724 vervulde hij nog een minder belangrijke zending naar Denemarken.DR A. J. VEENENDAAL
Lit.: J. E. Elias, De vroedschap van Amsterdam, 1578-1795, dl II (Haarlem 1905); P. Geyl, Geschied, van de Ned. stam, dl III (Amsterdam 1937).
