Duits veldmaarschalk (Stargard 2 Sept. 1878 - Neurenberg 13 Mrt 1946), kwam, na een normale carrière in leger en departement, in het eerste door Adolf Hitler gevormde kabinet (30 Jan. 1933) aan het hoofd van het Reichswehrministerium (naderhand: ministerie van Oorlog). In Sept. 1933 werd hij tevens, tot dusver generaal der infanterie, bevorderd tot General-Oberst.
In zijn regeringsfunctie had hij een actief aandeel in Duitslands herbewapening en oorlogsvoorbereiding. In tegenstelling tot vele andere officieren bleef hij het nationaal-socialisme zowel innerlijk als uiterlijk trouw. Göring evenwel ambieerde zijn ambt voor de partij. Met de rang van veldmaarschalk werd von Blomberg 21 Mei 1935 door Hitler benoemd tot Rijksminister van Oorlog en opperbevelhebber der weermacht. Het gelukte Göring ten slotte, de tot die hoge posten gepromoveerde tegenstander te compromitteren en wel naar aanleiding van diens huwelijk, op 12 Jan. 1938, met Frl. Eva Gruhn, bij welk huwelijk zowel Hitler als Göring als getuigen optraden.
Toen zeer spoedig, dankzij Göring’s ijver, bekend werd dat de jonge vrouw — van wie men alleen wist dat zij dienstbode was geweest en dus in feite voor een opperofficier „unstandesgemass” moest worden geacht — bovendien een moreel dubieus verleden had, was von Blomberg’s positie onmogelijk: op 3 Febr. 1938 maakte Hitler per radio, onder diverse mutaties in regering, weermachtsleiding en diplomatie, ook het aftreden van von Blomberg bekend. Ook de opperbevelhebber van het leger, Gen.-Oberst von Fritzsch, kreeg om zgn. gezondheidsredenen ontslag. Göring’s bedoeling, von Blomberg’s gewichtige functies op de partij over te hevelen, slaagde evenwel niet: Hitler nam zelf het opperste commando in handen, bijgestaan door een chef-oppercommando (gen. Keitel). Nog vóór zijn ontslag was von Blomberg met zijn vrouw op reis gegaan: te Rome bereikte hem de ontslagverlening door Hitler „om gezondheidsredenen”. Het echtpaar verbleef nadien geruime tijd op Java. Na Duitslands nederlaag werd von Blomberg gevangen genomen en te Neurenberg opgesloten, waar hij als oorlogsmisdadiger zou zijn berecht, als de dood hem niet daarvoor had gevrijwaard.Lit.: W. Gisevius, Bis zum bittem Ende (1946).
