(Honorius Clementianus) hof- en gelegenheidsdichter der Merovingen, de oudste middeleeuwse dichter van Frankrijk (waarsch. iets na 530 - kort na 600), afkomstig uit de buurt van Tarvisium (Treviso, ten N. van Venetië), opgeleid in Ravenna, bereisde na 565 de Alpenlanden en Frankrijk ten einde het graf van de door hem vereerde H. Martinus van Tours te bezoeken.
In Poitiers sloot hij vriendschap met Fredegonde, de weduwe van Chlotarius I, die zich in een klooster had teruggetrokken, en haar pleegdochter Agnes, die zij tot abdis van het klooster had aangesteld. Hij stond sinds 573 in nauwe betrekking tot de bisschop Gregorius van Tours, op wiens aandrang hij Sulpicius Severus’ werk en dat van Gregorius zelf over de H. Martinus een dichterlijke behandeling gaf. Daarna trad hij meermalen in betrekking tot de koninklijke familie en bezong de gebeurtenissen aan het hof in gelegenheidsgedichten. Ook later vond hij waardering, immers twee zijner hymnen zijn opgenomen in het Roomse brevier en enige andere daarin worden hem toegeschreven.Bibl.: Opera poëtica, ed. F. Leo (1881), Opera pedestria, ed. B. Krusch (1885), in de Mon. Germ. Hist. auct. antiqui IV, 1, 2.
Lit.: D. Tardi, Fortunat; étude sur un dernier représentant de la poésie latine dans la Gaule mérovingienne, Thèse, Paris (1927); R. R. Bezzola, Les Origines et la Formation de la litt. Gourtoise en Occident 500-1200, vol. I (1949).
