luitenant-admiraal bij de Amerikaanse Marine (Davidson, Michigan, 12 Juni 1877), was een voorname figuur in de strijd om
Nederlands-Indië tijdens Wereldoorlog II. Bij het uitbreken van de vijandelijkheden in het Verre Oosten, in Dec. 1941, was hij commandant van de „Asiatic Fleet”, toen bestaande uit 2 kruisers, 13 torpedojagers, 29 onderzeeboten, 2 escadrilles vliegboten en enige hulpschepen. De Japanse dreiging dwong hem al spoedig zijn scheepsmacht om de Zuid terug te trekken en zijn hoofdkwartier te verleggen naar Soerabaja, waar hij zelf op 1 Jan. 1942 per onderzeeboot arriveerde. Bij de instelling van het geallieerd opperbevel onder de Britse veldmaarschalk Wavell, werd Hart benoemd tot bevelhebber der zeestrijdkrachten (Abdafloat). Onder zijn leiding en verantwoording werden de operaties ter zee in de Indische wateren uitgevoerd, tot hij op 14 Febr. 1942 zijn commando overdroeg aan de Nederlandse vice-admiraal Helfrich* en naar de V.S. werd teruggeroepen. Admiraal Hart, die in de Amerikaanse marine de reputatie genoot van een bekwaam zeeofficier en krachtig gezagsdrager, heeft aan de in hem ge-
stelde hoge verwachtingen niet beantwoord. Hoewel van goed inzicht, miste hij de kracht om in de bestaande moeilijke omstandigheden zijn plannen door te voeren. Dit gebrek aan leiderschap leidde tot zijn aflossing, toen de nood het hoogst was gestegen. In Amerika teruggekeerd, verliet hij nog tijdens de oorlog de actieve dienst, om in Febr. 1945 te worden benoemd tot Senator voor de Staat Connecticut.
