Amerikaans beeldhouwer (Charlestown, Mass. 3 Juni 1819 - Montclair, N.J. 11 Dec. 1911), erfde zijn belangstelling in kunst van zijn vader, die een matig succesvol schilder was Diens dood dwong Thomas Ball van school te gaan en te gaan werken voor het levensonderhoud van zijn moeder en zusters. In het New England-museum, waar hij een tijdlang als loopjongen, portier enz. werkte, kreeg hij interesse voor portretschilderen en legde zich op copiëren toe.
Spoedig bleek hij aanleg te hebben voor het schilderen van portret en miniatuur. Naast zijn museumbetrekking verschafte hij zich inkomsten met zang. In 1848 kreeg hij een toneelspelersrol te vervullen. In 1854 vertrok hij naar Italië, waar hij zich te Florence als beeldhouwer vestigde, alwaar de latere bekende beeldhouwer Daniël Chester French zijn leerling was. Hij keerde naar Boston terug voor de uitvoering van zijn ruiterstandbeeld van Washington, dat thans geplaatst is in een openbaar park aldaar.In 1864 was hij te Florence terug en bleef daar werken tot 1897. Toen betrok hij het huis van zijn dochter te Montclair in New Jersey, alwaar hij in 1911 stierf, 92 jaar oud.
Thomas Ball heeft vijf belangrijke portretten gemaakt, die als zijn beste werk beschouwd moeten worden, o.a. een buste van Jenny Lind in 1850; een buste van Daniël Webster en een figuur van Webster in 1853; een buste van Napoleon in 1857 en een statuette van Henry Clay in 1858. Zijn autobiografie „My three Score Years and Ten” tekent hem als een aangenaam mens met een aantrekkelijk, eenvoudig karakter.
