Hollands humanist en geschiedschrijver (Gouda ca 1470 - 1 Aug. 1537), uit een notabel Gouds geslacht, studeerde medicijnen te Leuven en te Bologna, was lijfarts van Adolf van Bourgondië van Vere. Hij heeft gezantschapsreizen ondernomen naar Jacobus IV van Schotland en Christiaan II van Denemarken, enige tijd in Engeland praktijk uitgeoefend en zich ten slotte in zijn geboortestad gevestigd, waar hij ook het ambt van schepen heeft bekleed.
Behalve medische, filosofische en theologische werken schreef hij een geschiedenis van Holland, De rebus Batavicis libri XIII, voltooid in 1519, doch eerst uitgegeven door Jacobus Brassica in F. Sweertius’ Rerum Belgicarum Annales in 1620. Voor de oudste geschiedenis geeft hij aan de berichten van klassieke schrijvers de voorkeur boven fabuleuze tradities en ook elders geeft hij van enige critische zin blijk. Uit de 15de eeuw vermeldt hij enige curieuze bijzonderheden, wellicht naar familie-overleveringen.Lit.: H. Kampinga, De opvattingen over onze oudere vaderl. gesch. bij de Holl. historici der XVIe en XVIIe eeuw (1917).
