noemt men een toestand van overmatige afscheiding der smeerklieren van de huid. Vooral op de neus, het voorhoofd, de borst en het bovendeel van de rug krijgt de huid daardoor een vettig aspect, terwijl er bovendien een verwijding van de poriën ontstaat.
Ook op het behaarde hoofd komt deze overmatige vetafscheiding voor, die dan gepaard gaat met een sterke haaruitval, die bij mannen een kale kruin veroorzaakt (zie kaalheid). Op het hoofd komt behalve de vette seborrhoe ook een droge vorm voor. Hierbij is de hoofdhuid bedekt met fijne, witte schilfertjes, ontstaan uit ingedroogd vet en dode hoorncellen (dit is de zgn. roos). De haaruitval is hierbij niet zo sterk als bij de „vette” seborrhoe.Op de plaatsen, waar de seborrhoe het ergst is, ziet men vaak als complicatie een eczeem ontstaan. In het gelaat geeft de ophoping van vet in de poriën bovendien aanleiding tot het ontstaan van vetwormpjes (comedonen), die in ontsteking kunnen geraken, waardoor puistjes ontstaan (acne). Voor de behandeling van de seborrhoe komen vooral zwavelpraeparaten (zeep of zalf) in aanmerking; het hoofd moet bovendien met alkoholische vloeistoffen gereinigd worden, terwijl te veelvuldig wassen van het haar schadelijk is. Een geregelde levenswijze, matige sport en een goed functionnerend maag-darmkanaal hebben een gunstige invloed op de verschijnselen.
