Duits rechtsgeleerde (Munster, Westfalen, 6 Jan. 1875 - ’s-Gravenhage 26 Aug. 1935), was werkzaam in de rechterlijke macht en werd in 1900 buitengewoon hoogleraar te Breslau en in 1903 gewoon hoogleraar in het publiekrecht en het volkenrecht te Marburg (tot 1921). In 1919 was hij een der 6 gevolmachtigden, die Duitsland te Versailles bij de vredesonderhandelingen vertegenwoordigden.
Schücking maakte deel uit van de Nationale Vergadering van Weimar en vervolgens tot 1928 van de Rijksdag, als lid der Duitse Democratische Partij. In die tijd doceerde hij aan de handelshogeschool te Berlijn het publiekrecht. In 1926 werd hij tevens hoogleraar in het internationale publiek- en privaatrecht te Kiel.Wegens zijn grote kennis van het internationale recht en daarmede samenhangende problemen, waarvan zijn talrijke wetenschappelijke werken mede getuigen, werd vele malen een beroep op hem gedaan voor aangelegenheden van internationaal-juridische aard. Zo was hij sinds 1921 lid van het Permanente Hof van Arbitrage. Enige malen werd hij door de Duitse regering aangewezen om bij de behandeling van voor het Permanente Hof van Internationale Justitie dienende zaken als rechter ad hoc in het Hof zitting te nemen. In Sept. 1930 werd hij benoemd tot rechter in dit internationale gerechtshof, welke functie hij tot zijn dood bekleedde.
MR L. V. LEDEBOER
Bibl.: Das Küstenmeer im internationalen Rechte, diss. Göttingen (1897); Die Regierungsantritt (Leipzig 1899); Der Staat und die Agnaten (Jena 1902); Das Nationalitätenproblem. Eine politische Studie über die Polenfrage und die Zukunft Oesterreich-Ungarns (Dresden 1908); Die Organisation der Welt (Leipzig 1909); Das Staatsrecht des Grossherzogtums Oldenburg (Tübingen 1911); Der Staatenverband der Haager Konferenzen (dl I van Das Werk vom Haag (München en Leipzig 1912); Engelse vertaling: Oxford 1918); Die wichtigste Aufgabe des Völkerrechts (Berlin 1913); Neue Ziele der staatlichen Entwicklung (Marburg 1913); Kultur und Krieg (Berlin 1914); Die völkerrechtliche Lehre des Weltkrieges (Leipzig 1918); Internationale Rechtsgarantien. Ausbau und Sicherung der zwischenstaatlichen Beziehungen (Hamburg 1918); Der Bund der Völker (Leipzig 1918); Die Satzung des Völkerbundes (te zamen met H. Wehberg, Berlin 1921; 3de dr., dl I, Berlin 1931); Das völkerrechtliche Institut der Vermittlung (Kristiania en ’s-Gravenhage 1923); Garantiepakt und Rüstungsbeschränkung (Berlin 1924); Das Genfer Protokoll (Frankfurt a. M. 1924); Die nationalen Aufgaben unserer auswärtigen Politik (Berlin - Friedenau 1926); Le développement du pacte de la Société des Nations (Recueil des cours de l’Académie de droit international de La Haye, dl 20 Paris 1929); Die Revision der Völkerbundssatzung im Hinblick auf den Kelloggpakt (Berlin 1931); Der Kodifikationsversuch betreffend die Rechtsverhältnisse des Küstenmeeres und die Gründe seines Scheiterns (Breslau 1931).
Lit.: Bibliographie der Schriften W. S.’s (Die Friedens-Warte, 1935, no 5); C. C. Bakker-van Bosse, W. S. (De Volkenbond, X, nos 11/12, 1935); H. Wehberg, Un souvenir de W.
S. (Bulletin interparlementaire, XV, no 6, Sept. 1935); A. de Lapradelle, Les hommes et les œuvres: W. S. (Revue de droit international, X, dl 17, no 2, 1936); Idem, Maîtres et doctrines du droit des gens: W. S. 1875-1935 (Paris 1950).
