Frans componist (Blâmont 28 Sept. 1870), studeerde aan het conservatorium te Nancy en in 1889 aan het conservatorium te Parijs o.m. bij Dubois, Lavignac, Massenet en Fauré. In 1900 verwierf hij de Prix de Rome.
Slechts korte tijd (1922-’24) is hij werkzaam geweest als directeur van het conservatorium te Lyon, overigens wijdde hij zich geheel aan de compositie. Daar Schmitt afkomstig is uit de oostelijke provincies van Frankrijk pleegt men in zijn zin voor monumentale bouw en hechte vormconstructie Germaanse invloeden aan te wijzen tegenover de Franse invloeden, die o.m. tot uiting komen in de geraffineerde instrumentatie, de klanksfeer en de harmoniek. Dat Schmitt erkend wordt als een van de leidende figuren in het Franse muziekleven blijkt — meer dan uit de benoeming tot lid van het Institut de France — uit het feit, dat tal van jonge Franse componisten hem als hun leidstar beschouwen.Bibl.: S. schreef het mimodrama Tragédie de Salomé, 2 balletten; voor orkest: En Eté, Musiques de plein air, Selamlik, Le Palais Hanté, La Tragédie de Salomé, Trois rapsodies, Rêves, Antoine et Cleopatra, Mirages, Salammbô, Symphonie concertante voor piano en orkest; kamermuziek o.m. een pianokwintet, Suite en rocaille, een vioolsonate, talrijke pianostukken, liederen en koorwerken o.m. de befaamde 46ste psalm.
Lit.: P. O. Ferroud, Autour de Fl. Schm. (1927).
