belangrijke vrouwenfiguur tijdens Duitse Romantiek (Göttingen 2 Sept. 1763 - Maulbronn 7 Sept. 1809), was de even begaafde als charmante dochter van de oriëntalist Michaelis. Zij huwde (na wederwaardigheden waaruit haar geëmancipeerdheid ten duidelijkste blijkt) in 1796 uit dankbaarheid, in tweede echt, A.
W. Schlegel. Zij was hem bij zijn literair werk, vooral bij zijn beroemde Shakespeare-vertaling, tot grote steun, speelde te Jena, waar omstreeks de eeuwswisseling de Romantiek bloeide, een belangrijke rol en onderhield hartelijke betrekkingen met de door haar hoogvereerde Goethe. Na een reeks onverkwikkelijkheden huwde zij in 1803 opnieuw: met de jeugdige Schelling, toen op het toppunt van zijn roem, die zij hartstochtelijk liefhad. Tot haar plotselinge dood (aan buikloop) was zij hem een bron van inspiratie. Haar conversatie was vermaard en haar talrijke brieven, belangrijke historische documenten, behoren tot de fraaiste uit deze in dit genre zo vruchtbare periode.Bibl.: C.’s brieven werden het volledigst uitgegeven door E. Schmidt in: Briefe der Frühromantik (II, 1913); een goede keuze met enige commentaar bezorgde Ric. Huch (1914).
Lit.: Monografieën d. M. Schauer (1922); G. Mielke (1925) en Th. v. Düring (1942). Haar positie in haar milieu belichtte A.
Apt, C. u. d. frührom. Gesellsch. (1936). Meer geesteshistorisch komt haar situatie goed uit in P. Kluckhohn, Auff. d. Liebe i. d. dten Rom. (1931), terwijl hetzelfde thema G. Godard (1947) behandelde.
