heette vroeger de in verschillende gevallen verplichte samenkomst van de kapitein met de voornaamsten van het scheepsvolk ter beraadslaging over moeilijkheden. Het huidige Nederlandse zeerecht kent hem niet meer; wel kent het nog een „scheepsraad” in geval de kapitein en de stuurlieden ontbreken, doch het is onzeker, wie als de leden hiervan gedacht zijn (art. 341b W.v.K.).
Wanneer de kapitein zich in zaken van aanbelang met leden van de bemanning wil beraden, moet hij thans zelf weten; doet hij het, dan moeten de hem gegeven adviezen in het scheepsdagboek worden vermeld.Lit.: W. L. P. A. Molengraaff, Leidr. bij de beoef. van het Ned. handelsrecht II, 5de dr. (1925), blz. 568; 8ste dr. (1948), blz. 755; R. P. Cleveringa, Het nieuwe zeerecht, 3de dr., (1946), blz. 247.
Ook in België zijn de vroeger geldende bepalingen betreffende de scheepsraad in onbruik geraakt. Alleen bepaalt art. 64 van het Tucht- en Strafwetboek voor de Koopvaardij en de Zeevisserij van 5 Juni 1928, gewijzigd bij de wet van 19 Apr. 1934, dat de kapitein strafbaar is, wanneer hij zijn in gevaar verkerend schip verlaat, zonder de officieren of de voornaamste leden van de bemanning te hebben geraadpleegd.
