(Jean), Frans strafrechtgeleerde (Sainte-Bazeille 20 Nov. 1849 - Lyon 11 Nov. 1930), die na de advocatuur te hebben uitgeoefend, professor in het strafrecht werd aan de Universiteit te Lyon. Hij is vooral bekend geworden op strafrechtelijk gebied als voorstander van een eclectische of zgn. verenigingstheorie, waarbij hij de rechtsgrond voor de straf zocht, zowel in de gepleegde handeling als in het met de straf te bereiken doel.
Hij stelt daarom naast elkaar de maatschappelijke orde en de persoon van de dader. Voor de maatschappij is de straf een veiligheidsmaatregel of zoals hij het uitdrukte: „une acte d’utilité, une fonction nécessaire de l’organisme sociale”, tegenover de misdadiger is de straf een daad van gerechtigheid, daar hij door zijn gedraging straf heeft verdiend. In zijn leer streeft hij naar een opheffing van de tegenstelling tussen de richting, welke alleen vraagt naar het belang der te beschermen rechtsorde - de zgn. moderne strafrechtsrichting - en de klassieke opvatting, waarbij de vergelding op de voorgrond staat.Bibl. : Traité théorique et pratique d’instruction criminelle et de procédure pénale (6 dln, Paris 1907-1929); Traité théorique et pratique du droit pénal français (3de dr., 6 dln, 1913--1935) ; Précis de droit criminel (Paris 1881, 13de dr. 1934).
