(Gr. Aristeides), bijgen. Theodorus; Grieks redenaar (Hadrianopolis in Klein-Azië, 129 - 189 n.
Chi.). Van 149-154 n. Chr. bereisde hij met wetenschappelijke doeleinden Egypte, werd er zeer geëerd als redenaar en kreeg een standbeeld in Alexandrië. Hij vertoefde meestal in Smyma, dat zich op hem beroemde als op Homerus. In 155-156 deed hij een reis naar Rome, welks wereldheerschappij hij in redevoeringen verheerlijkte. De geschiedenis van een langdurige ziekte en haar genezing door den god Asklepios heeft hij neergelegd in de Hieroi logoi (Heilige documenten) een geschrift, belangrijk voor de geschiedenis van godsdienst en medische wetenschap.Het meest bewonderd werd zijn taal: geen der latere schrijvers beheerste het Attisch zo volkomen. Hij stelde zich Isokrates tot voorbeeld. Hij was in de Byzantijnse tijd de meest gelezen en bewonderde laat-Griekse redenaar. Er zijn 55 van zijn redevoeringen overgebleven (uitgave in 3 dln van W. Dindorf 1829, en vele later, afzonderlijk).
Lit.: A. Boulanger, Aelius Aristide et la sophistique dans la province d’Asie (Paris 1923); Sandys, History of Glass. Scholarship, I, 312 (1906); Baumgart, Aelius Aristides als Repräsentant der soph. Rhet. d. Kaiserzeit (Leipzig 1874).
