d.w.z. Publilius, de Syriër, Romeins vrijgelatene, die uit Antiochië afkomstig was, vroeger veelal verkeerdelijk Publius Syrus genoemd, dichter van mimen, onder Caesar en Augustus.
Terwijl zijn eigenlijke toneelstukken zo goed als verloren zijn gegaan, heeft men kernachtige spreuken daaruit, die levensregels bevatten, verzameld. Deze verzameling was alphabetisch gerangschikt en is voor een deel (de letters A-N) bewaard, de ontbrekende letters zijn uit andere bronnen (vnl. uit Seneca) geïnterpoleerd, ten gevolge waarvan in de Middeleeuwen de gehele verzameling op naam van Seneca kwam te staan.Bibi.: uitg. d. E. Woelfflin (Leipzig 1869), d. W. Meyer (Leipzig 1880), d. R. A. H. Bickford-Smith (1895), met Eng. vert. d. J. W. Duff en A. M. Duff, in: Minor Latin Poets (London 1934. Loeb Glass. Libr. 284), Ned. vert.: Gulde spreuken, d. A. Ravesteyn (Delft 1633).
Lit.: H. Reich, Der Mimus, dl I (1903).
