baron, Italiaans diplomaat (Rome 6 Nov. 1875), begon zijn carrière bij de marine, werd vervolgens marine-attaché te Parijs en trad in 1907 geheel in diplomatieke dienst. Tot 1914 bleef hij bij de ambassade te Parijs.
Aan de vredesconferentie in die stad nam hij deel als perschef der Italiaanse delegatie. Na tien jaar lang gezant te zijn geweest achtereenvolgens te Kopenhagen, Boekarest, Durazzo, Tokio en Ankara werd hij in 1930 naar Rome geroepen om de positie van kabinetschef van het ministerie van buitenlandse zaken te bekleden. Tevens vertegenwoordigde hij zijn land bij de Volkenbond. Als voorzitter van de Saar-commissie gelukte het hem in 1934 overeenstemming tussen Duitsland en Frankrijk te verkrijgen nopens het netelige probleem van de volksstemming in het Saargebied. Ook viel hem de ondankbare taak ten deel om, terwijl Mussolini de oorlog tegen Abessinië openlijk voorbereidde en tenslotte ontketende, de schijn van het tegendeel op te houden in onderhandelingen met Engeland en Frankrijk (z Abessinië, geschiedenis). Toen in Juni 1936 Ciano minister van buitenlandse zaken werd, geraakte hij op de achtergrond. In 1939 werd hij senator.MR J. L. HELDRING.
