burgemeester van Leiden (Leiden 14 Juni 1529 - 5 Jan. 1603), was de zoon van een zeemtouwer, die in 1537 als Wederdoper ter dood was gebracht; hijzelf, ook zeemtouwer en tamelijk vermogend, sloot zich bij de Calvinisten aan en had een belangrijk aandeel in de woelingen van 1566, waarna hij de wijk nam. Van 1568-1572 stond hij in nauwe relatie tot de Prins, voor wie hij geld inzamelde, zowel in Holland als bij de ballingen in West-Duitsland.
In de zomer van 1572 keerde hij naar Leiden terug en werd lid van de nieuwe vroedschap en in 1573 burgemeester. Gedurende het beleg was hij presiderend burgemeester en met Douza en Bronkhorst een overtuigd leider, die van geen overgave wilde weten. Na het ontzet benoemde Oranje hem tot commissaris van de proviandering van het leger. Hij bleef in het stadsbestuur en was tot 1598 vele malen schepen en burgemeester. In kerkelijke zaken verdedigde hij het standpunt der libertijnse regenten tegenover de dogmatici.Lit.: J. W. te Water, Levensbijzonderh. v. V. d. W. (1814); R. Fruin, Beleg en ontzet van Leiden (Verspr. Geschr.
II 1900); P. J. Blok, Gesch. eener Hollandse stad, III (1913); L. Knappert, Opkomst van het Protestantisme i. e. N.-Ned. Stad (1908).
