Brugière, baron de, Frans politicus en geschiedschrijver (Riom 10 Juni 1782 - Barante, dep. Puy-de-Dôme 21 Nov. 1866), begon zijn ambtelijke loopbaan onder het Keizerrijk en werd in 1809 prefect van de Vendée.
Onder de Bourbons was hij achtereenvolgens prefect van het dep. Loire-Inférieure, staatsraad, afgevaardigde in de Kamer, directeur-generaal van de indirecte belastingen. Op 5 Mrt 1819 pair van Frankrijk geworden, schaarde hij zich in de Chambre des Pairs aan de zijde van de liberale oppositie. Louis-Philippe diende hij als ambassadeur te Turijn (1830) en te St Petersburg (1835). Na de revolutie van 1848 trok hij zich uit het openbare leven terug.
Roem en een zetel in de Académie française (1828) verwierf hij zich door zijn grote Histoire des ducs de Bourgogne de la maison de Valois, 1364-1477 (12 dln, Paris 1824-1826; herhaaldelijk herdrukt; de beste uitgave is de Brusselse van 1838, in 2 dln, met aantek. van L. P. Gachard). Hierin stelde hij zich tot taak om, in tegenstelling tot de „filosofische” geschiedschrijving van de 18de eeuw, het verleden en zijn feiten voor zichzelf te laten spreken in een aaneengeschakeld verhaal, in hoofdzaak naverteld naar de kroniekschrijvers uitde Bourgondische tijd, zonder zijn eigen oordeel aan de lezers te willen opdringen. Hij wenste aan de geschiedenis zelf de aantrekkelijkheid te hergeven die de historische roman aan haar had ontleend. Het werk, één der zuiverste producten van de romantische geschiedschrijving, had een groot en verdiend succes.
Thans is het evenwel sterk verouderd. Barante schreef voorts nog o.m. een Histoire de la Convention nationale (6 dln, Paris 1851-1853) en een Histoire du Directoire de la République française (3 dln, Paris 1855).
DR A. G. JONGKEES
Lit.: Souvenirs du baron de Barante, publiés par Cl. de Barante (8 dln, Paris 1890-1901); Lettres de B. et de Mme de Staël, éd. par la baronne de B. (Clermont-Ferrand 1929) ; C. A. Sainte-Beuve, M. de Barante, in Portraits contemporains, dl II (Paris 1846), p. 410-433; nouv. éd. (1870), dl IV, p. 31-81; Aulard, M. de B. historien de la Convention, in La Révol. Franç. tome 61 (1911), blz. 428 w.
