is de handelsnaam voor bepaalde geheel synthetische zgn. polyamidevezels, ontwikkeld na baanbrekend werk van Carruthers door DuPont De Nemours. De grondstof is benzeen, phenol of furfural (dit laatste uit landbouwafval, bijv. haverdoppen, afgepelde maïskolven) waaruit na een aantal omzettingen het zgn. nylonzout wordt verkregen.
Dit polymeriseert men in speciale apparaten bij hoge temperatuur en druk; de aldus verkregen nylon wordt gesmolten en uitgespoten, waarbij deze tot draden (vezels) stolt. Nylon kan ook vrij goed geverfd worden. De vezel is zeer sterk, rekbaar en elastisch en vindt toepassing voor dameskousen, builgaas, parachutes, bergtouwen, visnetten, sleepkabels voor zweefvliegtuigen en kleding (ondergoed, overhemden), dikkere als borstelvezels. De kunststof zelf wordt ook tot kammen e.d. verwerkt. Door snijden van de continue nylondraden tot korte stukken ontstaat nylonstapelvezel die men vooral met wol mengt waardoor veel sterkere en aanmerkelijk slijtvastere wollen garens en weefsels ontstaan (sokken, uniformstof). Nylon behoudt goed zijn vorm door een persing bij hoge temperatuur; men kan daarom nylonblouses en overhemden vele malen wassen en drogen zonder dat zij kreuken.
Een ander voordeel is dat nylon gemakkelijk vuil loslaat en snel schoon gewassen kan worden. Een nadeel is het feit dat nylon weinig water absorbeert en dus transpiratie slecht opneemt hetgeen bij warm weer een onaangenaam klam gevoel geeft; nylon droogt echter ook snel na wassen.Nylon wordt geproduceerd inde V.S., Engeland, Frankrijk, Italië en sinds kort ook in Nederland. Een veel op nylon gelijkende vezel, perlon, wordt in Duitsland vervaardigd.
Nylon voorzag tijdens Wereldoorlog II in een grote behoefte door het uitvallen van Franse, Italiaanse en Japanse zijdeleveranties (parachutes) en is in vele landen voor dameskousen een zeer ernstige concurrent voor de dure zijde.
DR A. D. J. MEEUSE.
