Zuidduits Neolatijns dichter en humanist (Erzingen, Württemberg, 22 Sept. 1547 - Urach 29/30 Nov. 1590), is de vervaardiger van Latijnse blijspelen en een grammatische satire, leefde onder bewogen levensomstandigheden in allerlei betrekkingen (o.a.werd hij in 1568 buitengewoon professor in de filologie te Tübingen en in 1582 rector te Laibach) en verloor zijn leven bij een nachtelijke ontvluchting uit de vesting Hohenurach, waarin hij wegens het vervaardigen van een pamflet gevangen zat.
Bibl.: Julius redivivus (waarin geschilderd wordt, hoe de weer tot leven gewekte Julius Caesar de humanisten in Duitsland bewondert, uitg. in de Opera poëtica, 1585, hrsg. v. W. Jane 11, Berlin 1912); Rebecca (1576); Hildecardis Magna (1578), een sage uit de Oudduitse geschiedenis; Frau Wendelgard (1580, Neudr. mit Einl. v. P.
Rothweiler, 1912); Deutsche Dichtungen hrsg. v. D. F. Strauss (Stuttgart 1857).
Lit.: D. F. Strauss, Leben u. Schriften des Dichters u.
Philologen F. (Stuttgart 1856); R. Funk, Studien zu den Dramen des N. F. (Leipzig 1920); E. Ne me y er, N.
F. als Dramatiker (Rostock 1924); G. Bebermeyer, Tübinger Dichter-humanisten (1927).
