Gr.: Nikias, Atheens staatsman en veldheer, van aanzienlijken huize en groot vermogen, werd, na de dood van Perikles in 429 v. Chr., strateeg en verkreeg als hoofd der conservatieve partij grote invloed.
Hij was tegenstander van Cleon. In het eerste deel van de Peloponnesische oorlog volbracht hij verschillende krijgsdaden. Na de dood van Cleon en de nederlaag bij Amphipolis (422) bracht hij in 421 de vrede met Sparta tot stand, naar hem Vrede van Nicias geheten, maar was niet opgewassen tegen Alcibiades. Met kracht verzette hij zich tegen de expeditie naar Sicilië, maar zag zich niettemin met Lamachos en Alcibiades aan haar hoofd geplaatst. Na de terugroeping van de laatste in 415 verkreeg hij het opperbevel, sloeg met succes en grote kundigheid het beleg om Syracuse en zou de stad tot overgave gedwongen hebben, als niet hulptroepen van Korinthe en Sparta de krijgskans hadden doen keren en zijn eigen bijgelovigheid hem na een maansverduistering nog 18 dagen had laten verliezen. De Atheense vloot leed een volkomen nederlaag en de overblijfselen van het Atheense leger werden in 413 bij de rivier Asinaros vernietigd. Nicias moest zich overgeven en werd met Demosthenes door de inwoners van Syracuse ter dood gebracht.Lit.: R. Gohen, in: Mélanges Glotz (1932), blz. 227-329; G. Reincke, in: Pauly-Wissowa, Realenzyclopadie, XVII (1937), s.v. Nikias; G. Golombin, Le portrait de N., thèse de licence, Liège (1936); L. Kistland, N., His Family and the Tradition of His Great Wealth, diss. Princeton Univ. (1938).
