graaf de Marchant et d’, (kasteel Neubourg bij Gulpen, L., 18 Jan. 1894), bezocht van 1905-1910 het gymnasium te Sittard, studeerde in 1913 en 1914 te Munster rechtswetenschappen, was in Wereldoorlog I officier in het Duitse leger, daarna werkzaam in het bankwezen en bij de directie der Staatsmijnen. Hij werd in 1925 burgemeester der Limburgse gemeente Amstenrade, sloot zich al spoedig bij de N.S.B.
aan en kreeg in 1934 krachtens het verbod voor ambtenaren ontslag uit die functie. Inmiddels was hij lid der Prov. Staten van Limburg geweest voor de Rooms-Katholieke Staatspartij en gedurende enige jaren voorzitter der Kamer van Koophandel voor de Mijnstreek, gevestigd te Heerlen. In 1935 werd hij voor de N.S.B. lid der Eerste Kamer en ging van daar in 1937 over naar de Tweede Kamer der Staten Generaal. Hij bracht een bezoek aan Indië, doch was door zijn Duits accent geen succes als propagandist voor de N.S.B. Na de bezetting van Nederland door de Duitsers werd hij gemachtigde van den „leider” en later door den Rijkscommissaris benoemd tot Commissaris voor de provincie Limburg in de plaats van den ontslagen Commissaris der Koningin, mr Van Sonsbeek. Hij werd na de bevrijding in 1945 gevangengenomen en tenslotte door de Bijzondere Raad van Cassatie bij sententie van 9 Oct. 1946 veroordeeld tot 15 jaren gevangenisstraf, nadat in beide instanties de doodstraf tegen hem was geëist.
