(Bologna 7 Nov. 1474 - Rome 25 Juli 1539), was in 1499 professor in het recht te Bologna, aanvaardde in 1510 de geestelijke stand en werd door Julius II in dienst van het Vaticaan gesteld. Onder vier pausen vervulde hij gewichtige zendingen.
Julius II zond hem naar Duitsland om aan keizer Maximiliaan het Lateraans Concilie (1512) aan te kondigen, en schonk hem als beloning het bisdom Feltre. Leo X stelde hem aan als nuntius in Duitsland (1513—’17), benoemde hem tot kardinaal (1517) en zond hem naar Engeland om Hendrik VIII tot de kruistocht te bewegen. Hadrianus VI vond bij hem een steun voor zijn hervormingsplannen, tot welk doel hij schreef: De depravatione Status Romanae Ecclesiae. Clemens VII benoemde hem tot aartsbisschop van Bologna (1523) en zond hem naar de Rijksdag van Neurenberg (1524); doch Campeggi slaagde er niet in de doorvoering van het edict van Worms in zijn gestrengheid te doen aanvaarden; hij vermocht echter te Regensburg het verbond der katholieke vorsten tot stand te brengen, die zich verbonden het edict streng ten uitvoer te leggen. Zijn zending als legaat naar Engeland (1528) in de kwestie van echtscheiding van Hendrik VIII had geen succes.
Een vierde maal vertrok hij naar Duitsland voor de Rijksdag van Augsburg (1530) tegen de Protestanten.PROF. DR FEL. RAEYMAEKERS O.CAP.
Lit.: Pastor, Gesch. d. Päpste seitd. Ausg. d. Mittelalt. (t.
IV, i, blz. 162; 2, blz. 61; V, blz. 396, 406); Carlo Siginio, Leven van Campeggi (i. h. Lat., Boloniae 1581).
