is een pauselijk gezant, tegenwoordig in den regel titulair aartsbisschop, die de persoon van de paus en de H. Stoel (hij heet noster et sedis apostolicae nuntius) bij het opperste staatsgezag vertegenwoordigt, dat vaste diplomatieke betrekkingen met Rome onderhoudt, en binnen het territorium, waarover hij is aangesteld, waakt over de kerkelijke belangen.
Tijdens het pausschap van Leo X (1513-1521) beginnen de vaste nuntiaturen bij de vorsten traditie te worden, zij krijgen hun definitieve vorm onder paus Gegorius XIII (1572-1585). Daar de nuntius de H. Stoel zelf vertegenwoordigt, houdt zijn zending met de dood van de paus, die hem zond, niet op, behoudens in het geval, dat dit uitdrukkelijk in zijn geloofsbrieven is bepaald. Op het Congres van Wenen in 1815 werd het oude gebruik bevestigd dat de pauselijke nuntius (nuntius apostolicus) voorrang heeft op de andere diplomaten, dus per se mag optreden als „deken van het diplomatieke corps” (z ook internuntius).
