Russisch communist, ingenieur en diplomaat (Koergan, gouv. Tobolsk, 27 Juli 1870 - Londen 24 Nov. 1926), sloot zich als student aan bij de revolutionnaire beweging en werd verschillende keren gevangen gezet en verbannen.
Van 1900-1904 werkte hij in de soc.-dem. illegaliteit van Bakoe. In 1905 werd hij in het Centraal Comité der bolsjewiki gekozen. Tot de revolutie van 1917 wist hij zijn revolutionnair werk met dat van ingenieur te combineren. De bolsjewistische regering maakte gebruik van zijn grote technische kennis en organisatievermogen. Tijdens de burgeroorlog leidde hij de voorziening van het Rode Leger; later werd hij volkscommissaris voor handel en industrie, en volkscommissaris voor het transportwezen. In 1918 nam hij deel aan de onderhandelingen met Duitsland in Brest-Litowsk en Berlijn, in 1919 leidde hij de vredesonderhandelingen met Estland. Zijn grootste succes is het vestigen van diplomatieke betrekkingen met Engeland geweest. Het handelsverdrag van 1921, dat een grote rol speelde bij het herstel van normale betrekkingen tussen Rusland en het Westen, werd door hem gesloten. Van 1921 -1923 was hij handelsvertegenwoordiger der U.S.S.R. in Londen. Hij vertegenwoordigde zijn land op de conferenties van Genua en Den Haag in 1922. De spanning tussen Engeland en Rusland, te voorschijn geroepen door het ultimatum van Curzon, wist hij in 1923 te bezweren. Na een jaar gezant in Parijs te zijn geweest, keerde hij in dezelfde functie in Londen terug, waar hij stierf.Lit.: Pamjati, L. B. Krasina (Moskwa 1926, In memoriam-K.).
