of hospitaalbroeders van de H. Lazarus, aanvankelijk een religieus genootschap voor verpleging der melaatsen in Jerusalem, oorspronkelijk bestaande uit melaatsen, bij wie zich later ook gezonden voegden.
Men volgde de regel van de H. Augustinus. Ca 1300 verlegde men de zetel der Orde naar Accon en werd deze omgezet in een geestelijke ridderorde. In 1489 werd de orde met die der Johannieten verbonden. Tijdens de Hervorming verdwenen de laatste huizen in Duitsland. In de Romaanse landen werd ze omgezet in een Orde voor adellijke ridders. In Frankrijk werd ze in 1608 door koning Hendrik IV met de Orde van Notre Dame du Mont Carmel verenigd en in 1830 opgelost. In Italië werd de Orde door Innocentius VIII opgeheven, door Leo X weer hersteld, maar in 1572 met de Orde van de H. Mauritius verenigd. Grootmeester werd Hertog Emmanuel van Savoye. Thans leeft de Orde in Italië nog voort als ere-orde.Lit.: R. Pétiet, Contribution à l’histoire de l’Ordre de St Lazare (1914); Vignat, Les Lépreux et les Chevaliers de Saint Lazare de Jérusalem et de Notre-Dame du Mont-Carmel; G. de Sibert, Histoire des hospitaliers militaires de Notre Dame du Mont Carmel et de Saint Lazare de Jérusalem, 2 dln (1772); E. Sauer, Der Lazariten-Orden und das Statutenbuch von Seedorf. (Diss. Freiburg i. d. Schw. 1930).
