Westduitse stad in het Land Neder-Beieren met (1950) 47500 inw. (1939: 31 000; 1945: 33 900), van wie 85 pct R.K., 13 pct Evang. en 2 pct zonder kerkelijke gezindte, is gelegen aan de Isar die er een eilandje „Zwischen den Brücken” vormt, en is een kruispunt van spoorwegen. De schilderachtige Altstadt bevat vele oude burgerwoningen en verscheidene Gothische kerken.
De in 1387 begonnen parochiekerk der Altstadt St Martin (bouwmeester Hans Stetthaimer) is een der voornaamste werken der Beierse baksteengothiek, met een 132 m hoge slanke westertoren. Uit de 15de eeuw dateren de Spitalkirche zum H. Grist en de St Jodokuskirche, uit het Barok de Jezuïetenkerk S. Ignaz (Joh. Holl, 1631-’41) en de kloosterkerk Seligental. Op de rechteroever van de Isar ligt de in de 16de eeuw vergrote burcht Trausnitz. Van 1536 af ontstond in de stad de Residenz op de manier van een Italiaans Renaissance-palazzo. Het gerestaureerde raadhuis dateert uit 1446.
Landshut is marktplaats voor de agrarische omgeving en heeft enige graanhandel en industrie (bierbrouwerijen, levensmiddelen, tabak, chemicaliën, glas, machines, klokken). Voornamelijk op het einde van Wereldoorlog II werd Landshut beschadigd (o.m. Hauptbahnhof met omgeving en bruggen over de Isar). Het aantal gebouwen en woningen (1939: 100 pct) bedroeg in 1945: 85, in 1950: 95 pct.
Lit.: G. Dehio, Handb. d. dtsch. Kunstdenkmaler, II, 3de ed. (1925), blz. 262-268; F. Mader, Kunstdenkm. Bayerns, IV, 16, (Stadt Landshut, 1927) met lit.; A. Mitterwieser, Die Residenz en von L. (1927); Amtl. Führer Stadtresidenz L. (Bayr. Verw. d. Staatl. Schlösser, 1938); G. Lill, Hans Leinberger, der Bildschnitzer von L. (München 1942), met lit.
