Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 28-01-2023

LABIENUS

betekenis & definitie

naam van een Romeins geslacht.

Titus L., in 63 v. Chr. volkstribuun, beschuldigde Gajus Rabirius, die door Cicero verdedigd werd, van de, jaren geleden, op Satuminus gepleegde moord. In de Gallische Oorlog verwierf hij als legatus (onderbevelhebber) van Caesar grote roem. Toen in 49 v. Chr. de burgeroorlog uitbrak, verliet hij echter Caesar en voegde zich bij Pompeius, die hij naar Griekenland vergezelde, waar hij aan de gevechten bij Dyrrhachium en Pharsalus deelnam. Na Caesar’s overwinning bij Thapsus ontkwam hij naar Spanje, maar sneuvelde in de slag bij Munda (45 v. Chr.).

Lit.: V. Augusti, Tito Labieno nella guerra gallica e nella guerra civile (Napoli 1938) ; R. Syme, The Allegiance of Labienus, Journ. Rom. Studies, 1938, p. 113-125.

Quintus, zoon van de vorige, door Brutus en Cassius afgevaardigd naar de koning der Parthen, om diens bijstand in te roepen. Met Parthische hulp deed hij, na de slag bij Philippi, een inval in Syrië en de nabijgelegen Aziatische landen, maar hij werd in 39 v. Chr. verslagen door Publius Ventidius, de legatus van Antonius. Waarschijnlijk sneuvelde hij toen.

Titus, zoon of broeder van laatstgenoemde, verwierf ten tijde van Augustus grote roem als redenaar en geschiedschrijver. Wegens zijn heftigheid ontving hij de spotnaam van Rabienus (van rabies, dolheid). Van zijn werken is niets bewaard gebleven. Onder de titel: Les propos de Labiénus (1865) schreef Rogeard een pamflet tegen keizer Napoleon III.

Lit.: Oxford Glass. Dict. (1949), s.v.

< >