of puerperium is de periode die begint zodra de moederkoek na de geboorte is uitgedreven en pas een einde krijgt als de vrouwelijke geslachtsorganen weer volledig normaal zijn geworden, d.i. ca zes weken na de bevalling, onverschillig of de moeder de borst geeft of niet. Zij is gekenmerkt door het snel involueren van de genitalia en in het bijzonder van de baarmoeder, waarvan het gewicht terugvalt van 1000 gram tot 50 à 60 g in een achttal weken tijds; de placentaire wonde in de baarmoeder groeit dicht en van 7,5 cm diameter na de uitdrijving van de moederkoek, bereikt ze amper 2,4 cm na zes weken, tenzij placentair weefsel achterblijft, hetgeen de volledige involutie vertraagt of zelfs onmogelijk maakt en leidt tot subinvolutie.
Het zogen van het kind geeft aanleiding tot snellere involutie, en verwekt sterkere baarmoedercontracties, die in den beginne heviger zijn en nog worden waargenomen door de kraamvrouw: zij worden naweeën genoemd.Deze involutie gaat gepaard met het verlies van een vocht, de kraamzuivering of de lochiën. Deze bestaan in den beginne uit echt bloed, dat echter geleidelijk met de dag bleker wordt en rond de tiende àtwintigste dag volledig ophoudt, tenzij placentaire resten achterblijven. De normale hoeveelheid er van bedraagt 500 g, waarvan 350 à 400 g in de loop van de eerste vier dagen. Het is vermengd met stukjes decidua, slijm, microben, rode en witte bloedcellen. Normaliter voltrekt zich het kraambed volledig koortsvrij.
Voor de medische leiding van het puerperium is het nagaan van de baarmoederhoogte, het onderzoek van de kraamzuivering en van de gebeurlijke damnaad, het volgen van temperatuur en pols, het regelen en nazien van de borstvoeding van groot belang. Men stelt heden ten dage een stijgend belang in het voorschrijven van systematisch ge-...(tekst ontbreekt).
