(sinds 1853 von), Duits theoloog en kerkhistoricus (Unterkochen 15 Mrt 1809 - Rottenburg 5 Juni 1893), studeerde te Tübingen, werd in 1833 priester, hoogleraar in de kerkgeschiedenis, patrologie en archaeologie aan de R.K. faculteit te Tübingen, was lid van de commissie tot voorbereiding van het Vaticaans Concilie, werd 17 Juni 1869 bisschop van Rottenburg. Zijn hoofdwerk is Conciliengeschichte. Op het Concilie te Rome (1869) behoorde hij tot de hoofdleiders der oppositie.
Krachtig bestreed hij het dogma der pauselijke onfeilbaarheid. Vóór de beslissende zitting (18 Juli 1870) vertrok hij met andere bisschoppen der oppositie van het concilie. Na het concilie was hij enige tijd besluiteloos, maar vastbesloten tot een schisma nooit aanleiding te willen geven, publiceerde hij als laatste der Duitse bisschoppen de decreten van het concilie van 10 Apr. 1871.Bibi.: Die Einführung des Christentums im südwestlichen Deutschland (1837); Das Sendschreiben des Apost. Barnabas (1840); Kardinal Ximenes und die kirchlichen Zustände Spaniens am Ende des 15. Jahrhunderts (2de dr., 1851); Beiträge zur Kirchengeschichte, Archäologie und Liturgik (2 dln, 1864-1865); een uitgave van de werken der Apostolische Vaders (4de dr. 1855), van het Breviloquium van de H. Bonaventura (3de dr., 1861); Chrvsostomus-Postille, 74 preken (1857 3); Causa Honorii Papae (1870).
Lit.: F. Funk, in Theol. Quartalschrift (1894, 1 vlg.); J. von Schulte, Der Altkatholizismus (1887); Th. Granderath S.J., Gesch. des Vatik. Konzils (3 dln, 1903-1906); A. Werfer, C.
J. v. H. (1876); H. Roth, C. J. v. H. (1894); A. Hagen, Die Unterwerfung H.’s unter das Vaticanum, in: Theol. Quartalschrift (1943).
