Duits wiskundige (Potsdam io Dec. 1804 - Berlijn 18 Febr. 1851), was sedert 1827 hoogleraar in de wiskunde te Koningsbergen. In die dagen deed hij onafhankelijk van Abel zijn ontdekkingen op het gebied der elliptische functies, die hem een Europese roem schonken.
Na een verblijf voor zijn gezondheid in Italië vestigde hij zich te Berlijn, waar hij werkzaam was aan de universiteit. Ook heeft hij op het gebied van de algemene grondslagenleer der natuurkunde baanbrekend werk verricht (z determinant van Jacobi en kleinste werking, Beginsel van).Bibl.: Fundamenta nova theoriae functionum ellipticarum (1829); Canon arithmeticus (1839); Gesammelte Werke (8 dln, 1881-1891; uitgeg. door de academie te Berlijn); Vorlesungen über Dynamik (uitgeg. door Glebsch 1866); Briefwechsel zwischen G. G. J. J. u. M. H.
Jacobi, hrsg. v. W. Ahrens (Leipzig 1907)
Lit.: Leo Königsberger, K. G. J. J. (1904); A. Kowalewski, Newton, Cotes, Gauss, J. Vier grundlegende Abhandlungen über Interpolation u. genäherte Quadraturen (Leipzig 1917).
Vergelijking van Jacobi
, is een partiële differentiaalvergelijking, waarin Jacobi de canonische vergelijkingen der dynamica (z Hamilton, bewegingsvergelijkingen van) heeft omgezet.
