of Habel was volgens het Bijbelverhaal Gen. 4 : 2-12 de zoon der eerste mensen, die door zijn ouderen broeder Kaïn uit afgunst vermoord werd, omdat God het offer van den herder Abel aanvaardde en dat van den landman Kaïn verwierp. Volgens de traditie geschiedde dit door een zichtbaar teken, op dezelfde wijze als bij het offer van Elia op de berg Karmel (I Kon. 18 : 38).
Wellicht schuilen achter dit verhaal ook overoude sociale tegenstellingen: de arme en vrome herder tegenover den gezeten grondeigenaar, die na de moord tot het rusteloze leven der Bedoeïenen veroordeeld wordt. In Hebr. 11:4 (vgl. 12 : 24 en ook I Joh. 3 : 12) wordt de meerdere waarde van Abels offer aan zijn geloof en meerdere gerechtigheid toegeschreven. In de geschriften der Rabbijnen en ook in de Koran vinden wij het eenvoudige verhaal verder opgesmukt. De kerkvader Augustinus (De haeresibus c. 87) kende zelfs een sekte der „Habelieten” in Noord-Afrika. In de misliturgie is het offer van Abel een afbeelding van het offer van Christus. De naam Habel of Hebei betekent ademtocht, vergankelijkheid-, mogelijk zijn ook de verklaringen drijver der kudde, herder (naar het Arabisch) en zoon, erfgenaam (naar het Akkadisch). PROF. DR F. M. TH. BÖHL.
