koning van SARDINIË (1831-1849) (12 Oct. 1798-Oporto 28 Juli 1849), zoon van Karel Emanuel van Savoye-Carignan, huwde in 1817 met Maria Theresia van Toscane. Zijn neef, Victor Emanuel I, koning van Sardinië, deed 13 Mrt 1821 afstand van de regering en benoemde, tot aan de komst van zijn kinderloze broeder Karel Felix, prins Karel Albert tot regent (het Congres te Wenen had hem reeds bij het te verwachten uitsterven van de oudere tak van het Huis van Savoye als troonopvolger in Sardinië erkend).
De prins moest aanstonds de constitutie van 1812 bekrachtigen. Daar echter een Oostenrijks leger naderde en Karel Felix uit Modena alle regeringsdaden, sedert de afstand van zijn broeder volbracht, onwettig verklaarde, verliet Karel Albert reeds 21 Mrt 1821 Turijn, legde te Novara het regentschap neder en begaf zich naar het Oostenrijkse leger en toen naar Modena om zijn gedrag te verontschuldigen. Maar de koning verbood hem de toegang tot het Hof. Karel Albert vestigde zich te Florence. Later begaf hij zich naar Frankrijk en nam in 1823 als vrijwilliger deel aan de expeditie naar Spanje. Daardoor herwon hij de gunst van de koning; hij ontving verlof terug te keren, nadat hij beloofd had, bij zijn eventuele troonsbestijging niets te zullen veranderen aan de staatsvorm.
Na het overlijden van Karel Felix (27 Apr. 1831) beklom hij de troon. Onmiddellijk nam hij vele maatregelen ter verbetering der financiën en versterking van het leger; in het algemeen regeerde hij in vrijzinnige geest, maar van concessies aan de Liberalen was geen sprake en een complot der aanhangers van Mazzini werd streng gestraft (1833). Van alles wat naar revolutie zweemde was hij afkerig. Eerst bij de verheffing van Pius IX tot paus (1846) schaarde hij zich aan de zijde der hervormingsgezinden, volgde in 1848 de algemene stroom door een constitutie te verlenen en toonde zich een voorstander der nationale eenheid van Italië. Toen Lombardije en Venetië in opstand kwamen, verklaarde hij 23 Mrt de oorlog aan Oostenrijk, maar leed de nederlaag in de slag bij Custozza (25 Juli 1848), waarna hij een wapenstilstand sloot. Toen daarna de Republikeinen dreigden de overhand te krijgen, verbrak hij het bestand en viel de Oostenrijkers aan, maar werd bij Novara vernietigend verslagen (23 Mrt 1849).
Karel Albert deed diezelfde avond afstand van de troon. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Victor Emanuel II, de latere koning van Italië.Lit.: Costa de Beauregard,La jeunesse du roi Charles Albert (Paris 1888); Idem, Les demières années du roi Charles Albert (Paris 1890); Luzio, Carlo Alberto e Giuseppe Mazzini (1923); A. di Saluzzo: Carlo Alberto dalla restaurazione all’avvenimento al trono (1926).
