of Cantacuzino, vorstengeslacht dat eeuwenlang een rol speelde in Roemenië, Walachije en Bessarabië. De naam gaat terug op de Byzantijnse keizers Johannes IV of V (1292-1382) en Mattheus (ca 1325 - ca 1400) Na de verovering van Constantinopel door de Turken (1453) behielden de Kantakoezènos belangrijke posten.
In de 17de en 19de eeuw waren leden der familie hospodar van Walachije. Van hen gebruikte Serban Cantacuzino (1640-1688) zijn invloed om het Roemeens tot officiële taal te verheffen (de onder zijn auspiciën gemaakte bijbelvertaling verving de Kerkslavische in 1688). Van de Russische tak namen twee leden deel aan de haeteristenopstand van Alexander Ypsilanti in 1820. In Roemenië was Georghiu Cantacuzino (1837-1912) een op de voorgrond tredend conservatief staatsman.Lit.: N. Jorga, Documente privitsare Ia familia G. (Boekarest 1902).
