Uruguay’s populairste dichter (Montevideo 28 Dec. 1855- 3 Nov. 1931), studeerde aan de universiteit van Chili en werd in 1877 bij zijn terugkomst in het vaderland bekend door zijn dichtbundel Notas de un himno (1877). Jaren werkte hij aan zijn meesterwerk, het grote gedicht Tabaré, dat hij in 1886 beëindigde (vert. i. h.
Frans, Engels en Italiaans; Breton heeft er een opera op gecomponeerd).Het bestaat uit zes zangen van samen meer dan 4500 verzen in verschillende metra geschreven. Het is de tragische liefdesgeschiedenis van een mesties, en is sterk romantisch. Zorrilla’s stijl doet aan die van G. A. Bécquer denken; in tegenstelling tot diens gedichten echter heeft Tabaré een zedelijk doel; het klassiek geworden dichtwerk is vaak vergeleken met Longfellow’s Hiawatha. Zorrilla is gezant van zijn land bij de H. Stoel geweest en later in Frankrijk en Spanje. Zijn reisherinneringen heeft hij te boek gesteld in Resonancias del camino (Parijs, 1895).
Lit.: A. Zum Felde, Proceso intel. del Uruguay, 3 dln (Montev. 1930); ld., La literatura del Uruguay (Buenos Aires 1939).
