Engels fysioloog (Newry, Noord-Ierland 26 Juli 1872 - Cambridge 21 Mrt 1947), ontving zijn opleiding te Cambridge, waar hij na 1900 docent werd in de fysiologie. Zijn voornaamste onderzoekingen hebben betrekking op de betekenis der bloedkleurstof als zuurstoftransportmiddel, op de bloedsomloop (bloeddepots) en de nerveuze regulatie van de ademhaling.
In Wereldoorlog I had hij een belangrijk aandeel in het zoeken van bestrijdingsmiddelen tegen de oorlogsgassen. In 1925 volgde hij Langley op als hoogleraar in de fysiologie te Cambridge, hetgeen hij bleef tot 1937. In 1944 werd hij hoofd van een „Unit of animal physiology for the Agricultural Research Council”, die in korte tijd een reeks belangwekkende onderzoekingen publiceerde, in het bijzonder betrekking hebbende op de foetale bloedsomloop.
