Sir, het type van de zwetsende maar blohartige drinkebroer, werd door Shakespeare ten tonele gevoerd in Henry IV en in de Merry Wives of Windsor. Oorspronkelijk had Shakespeare voor dit personage de naam gekozen van de Lollard-martelaar Oldcastle (gest. 1417), doch hij heeft, wegens het protest van diens familie, deze naam vervangen door die van een andere historische persoonlijkheid: Sir John Fastolf (ca 1382 -5 Nov. 1459).
Deze was een edelman uit Norfolk, die in 1405-’06 deelnam aan de campagne van Ierland, en van 1413 tot 1440 vooral bedrijvig is geweest in Frankrijk, waar hij o.m. van 1423-1426 gouverneur van Maine en Anjou is geweest en zich verder zeer heeft onderscheiden bij de strijd om Orleans (1428-’29). Op 18 Juni 1429, samen met Talbot te Patay verslagen door de Fransen, werd Fastolf ten onrechte van lafheid beschuldigd. Alhoewel hij later in eer werd hersteld, is dit incident blijven drukken op zijn verdere loopbaan, en heeft van hem een verbitterd man gemaakt die in zijn later leven wordt afgeschilderd als wreed, wraakzuchtig en genadeloos. In elk geval vertoont de historische Fastolf geen gelijkenis met de door Shakespeare geschapen figuur.DR L. VOET
Lit.: Baeske, Oldcastle-Falstaff in der engl. Literatur bis zu Shakespeare (1905); DW. Duthie, The case of Sir John Falstolf and other historical studies (1907); Dawtrey, The Falstaff-saga (1927).
