Nederlands rechtsgeleerde (’s-Gravenhage 19 Jan. 1859-Amsterdam 23 Apr. 1909), promoveerde te Leiden op proefschrift Het interlocutoir vonnis historisch beschouwd (1885). Daarna vestigde hij zich als advocaat te Amsterdam.
Caroli is in het bijzonder als processualist op de voorgrond getreden. Grote bekendheid verwierf zijn werk Het kort geding voor den President der Arrondissementsrechtbank (référé, waarvan dl I in 1906 verscheen, dl 2, dat na Caroli’s dood door prof. Meyers werd voltooid, in 1915. Met dit werk wekte hij het kort geding, dat voordien in de practijk der burgerlijke rechtspleging in Nederland maar weinig tot zijn recht was gekomen, tot bloeiend en nuttig leven.
In 1947 gaf Meyers van het boek een geheel nieuwe bewerking onder eigen naam uit.Ook zijn overige geschriften behandelen vnl. onderwerpen van procesrechtelijke aard. Sedert 1897 was hij lid van de Amsterdamse gemeenteraad. Hij kwam om het leven ten gevolge van een ongeluk met een vuurwapen.
Lit.: Weekbl. v. h. Recht (8828); Themis (1909).
