koning van NAPELS (1808-1815), heette eigenlijk Joachim Murat (La Bastide, in het Franse dep. Lot, 25 Mrt 1767 - gefusilleerd Pizzo, in Calabrië, 13 Oct. 1815), was de zoon van een herbergier, onderscheidde zich door zijn bravour als ruiteraanvoerder in Napoleons veldtochten en huwde in Jan. 1800 met diens jongste zuster Caroline (z Bonaparte).
Sedert 1804 was hij keizerlijk prins en maarschalk van Frankrijk. Van Mrt 1806 - Juli 1808 was hij groothertog van Berg, daarna koning van Napels.Na de slag bij Leipzig sloot hij 11 Jan. 1814 een bondgenootschap met Oostenrijk, waardoor hij voorlopig zijn kroon behield.
De onderhandelingen op het Wener Congres namen echter voor zijn belangen een ongunstig verloop en daarom sloot hij zich tijdens de „Honderd Dagen” wederom bij de keizer aan. Op aandringen van Italiaanse liberalen, die hem de kroon van een „verenigd Italië” beloofden, vatte hij voortijdig de wapens op, rukte met zijn leger naar de Po en proclameerde de „onafhankelijkheid van Italië” (Mrt 1815). Na zijn nederlaag tegen de Oostenrijkers bij Tolentino (2 en 3 Mei) deed hij afstand van de troon. Van Corsica uit waagde hij in Sept. 1815 een inval in zijn vroegere koninkrijk, doch hij werd bij zijn landing in Calabrië gevat, ter dood veroordeeld en terechtgesteld.
Lit.: Correspondance de J.M., uitgeg. d. A. Lumbroso (1899); A. Espitallier, Nap. et le roi M., 1808-1815 (1910); Joachim Murat, Lettres et documents pour servir a l’histoire de J. M. (8 dln, 1908-1914); Souvenirs d’enfance de la comtesse Rasponi, fille de J. M., 1805-1815, uitgeg. d.
J. B. Spaletti (1929).
