koning van Westfalen (1807-T3), was de jongste broer van Napoleon I (Ajaccio 15 Nov. 1784 - kasteel Villegenis ten Z. van Parijs 24. Juni 1860) en werd opgeleid voor marine-officier.
Te Baltimore huwde hij op het eind van 1803 met Elisabeth Patterson, de dochter van een Amerikaans koopman. De Eerste Consul erkende dit huwelijk echter niet, maar beloonde hem, toen hij in 1805 Miss Patterson verloochende en naar Europa ontkwam, met eerbenoeming tot admiraal en tot prins van den bloede (1806). In de oorlog van 1807 commandeerde hij een legercorps en bezette Silezië. In Aug. verkreeg hij het koninkrijk Westfalen, dat samengesteld was uit delen van Pruisen-links-van-de-Elbe, Hannover, Brunswijk en Keur-Hessen. In hetzelfde jaar huwde hij met Catharina van Württemberg (1783-1835). Op het kasteel Wilhelmshöhe bij Kassei, dat zijn residentie was, gaf hij zich aan een vrolijk leventje over, maar zijn koninkrijk, dat, nieuw gevormd als het was, door geen historische instellingen bezwaard werd, was voor de andere Rijnbondvorsten een voorbeeld van goede administratie.
Jéróme maakte de Russische veldtocht mee als bevelhebber van de rechtervleugel (1812). Zijn prestaties bij die gelegenheid zijn echter scherp becritiseerd. Op 26 Oct. 1813 vluchtte hij voorgoed uit Kassei. Ook aan de slagen van Quatrebras en Waterloo nam hij deel. Van 18161827 woonde hij met de titel van prins van Montfort in Oostenrijk, van I827-’48 in Italië. Na de Februari-revolutie werd hij gouverneur van de Invalides en in 1850 maarschalk van Frankrijk.
In 1853 huwde hij, nu voor de derde keer, met de markiezin Giustina Baldelli. Uit zijn tweede huwelijk stamt de tegenwoordige Bonapartistische pretendent (z Bonaparte).Bibl.: Mémoires et Correspondance du roi J. et de la reine Catherine, uitgeg. door A. du Gasse (7 dln, 1861-1866); Briefwechsel der Königin Katharina und des Königs J. von Westfalen sowie des Kaisers Napoleon I mit dem König Friedrich von Württemberg, hrsg. v. Schlossberger (3 dln, I886/’87); Correspondance inédite de la reine Catherine de Westphalie, éd. p. Du Casse (1893).
Lit.: Martinet, J. Napoléon, roi de Westphalie (1902); J. Turquan, Un joyeux souverain. Le roi J. (1903); F. M. Kircheisen, König Lustig (1928).
