(Barcelona ca 1165-1225), de laatste in de reeks der grote Hebreeuwse dichters in het Arabische Spanje. Hij verbleef lange tijd in de Provence; later maakte hij reizen door de Oriëntaalse landen.
Hij vervaardigde van het beroemde wijsgerige hoofdwerk van Maimonides: Gids der dolenden, een vertaling, die zich onderscheidt door een fraaie Hebreeuwse stijl, maar wegens haar vrijheid werd aangevochten en weinig gelezen. Charizi legde zich vooral toe op het sinds de iode eeuw in de Arabische literatuur verbreide genre der makamen (maqamat); korte brillante schetsen, gewoonlijk in een kunstig rijmproza over een bonte mengeling van overwegend literaire onderwerpen, tot een wel zéér losse eenheid verbonden, doordat in alle dezelfde verteller en dezelfde vagebonderende held optreden. Eerst vertaalde Charizi in het Hebreeuws de makamen van al-Hariri, na de Koran de vaakst gecommentarieerde Arabische tekst; vervolgens schreef hij een oorspronkelijke Hebreeuwse makamenbundel, in door gedichten afgewisseld rijmproza, Pachkemoni genaamd. Zoals het gehele genre munt het werk meer uit door virtuositeit dan door diepgang; belangwekkend zijn de karakteristieken van de vroegere Hebreeuwse dichters uit de Spaanse bloeiperiode en de sarcastische zinspelingen op literaire vagebonden en de schrielheid van hun maecenassen, waarin de ervaringen, de reizen en de tijd van de dichter zich weerspiegelen.DR I. L. SEF.LIGMANN
Bibl., lit.: S. I. Kaempf, Nicht-andalusische Poesie andalusischer Dichter I (Prag 1858); J. Schirmann, Die Hebr. Übersetzung der Maqamen des Hariri (Frankfurt a.
M. 1930); Idem, Jehuda Al-Charizi (Hebr.), MoznaïmXI (1940).
