is bij schepen een maat, naar onderen van de waterspiegel af gemeten tot de onderkant van het schip. De diepgang is vóór- en achteruit niet steeds gelijk en moet dan afzonderlijk worden aangeduid.
Onder gemiddelde diepgang verstaat men de halve som van diepgang voor en achter. De maximale diepgang wordt gemeten tot de onderkant van het laagstgelegen deel. De gemalde diepgang wordt gemeten tot de onderkant van de buitenomtrek van de spanten en is dus altijd minder dan de maximale diepgang, daar deze tevens de dikte of hoogte van de kiel bevat. (De gemalde diepgang geldt voor het vaststellen van de zgn. volheidscoëfficiënt van een schip).
Diepgangsmerken in dm of Eng. voet, worden op de buitenkant van de scheepshuid geschilderd om de diepgang te kunnen aflezen. Deze geven de diepgang ter plaatse aan. Om geen fouten te maken bij later overschilderen worden ze met ingeslagen rijen puntjes in de huidplaten aangegeven (zgn. „ingecenterd”). De Koninklijke Marine last op geringe hoogte boven de maximale lastlijn een plaatje op de huid, zodat daarmee een zekere diepgang steeds zichtbaar is vastgelegd. De merken worden steeds voor en achter, maar bij marineschepen, die lang zijn en merkbaar doorbuigen, ook in het midden aangebracht. Bij bijv. torpedobootjagers, welker schroeven onder de kiellijn uitsteken, is er nog een apart stel merken om onderkant schroeven aan te geven.
Koopvaardijschepen mogen uit een oogpunt van zeewaardigheid en sterkte slechts tot een hoogste diepgang worden beladen, welks waarde bepaald wordt naar regelen, door internationale conventies vastgesteld.
IR R. F. SCHELTEMA DE HEERE
