bekende prozaroman van ca 1494-1495 door een onbekende auteur. De figuren, die er in optreden, zijn een Engelse koning en een jonge Franse kroonprins, die beiden op weg gaan om naar de hand van een infante van Castilië te dingen.
De prins, die zich laat doorgaan voor een eenvoudige burger van Parijs, slaat zijn rivaal uit het veld met grappige raadseltjes, overschaduwt hem door zijn luxe en verovert gemakkelijk het hart van de infante. Het is slechts een licht verhaaltje, maar vol gratie en van een welwillende ironie. Waarschijnlijk is de roman geïnspireerd door het huwelijk van de jonge koning Karel VIII met Anne van Bretagne, voor de neus van de andere pretendent, de oude Maximiliaan van Oostenrijk (1491). Merkwaardig is ook in dit boekje het nieuwe zelfbewustzijn en nationalisme van de Franse schrijver. Het is een nog zeer leesbaar verhaal.Bibl.: uitg. door Edith Wickersheimer in de S.A.T. (Paris 1923). J. J. Salverda de Grave gaf er een vertaling van: De Historie van Jan van Parijs (Leiden 1921). Voorts verscheidene Vlaamse en Hollandse volksboeken die de Franse roman hebben verwerkt.
Lit.: E. Wichersheimer, Le Roman de Jehan de Paris. Sources historiques et litt., étude sur la langue (Paris 1925).
