Nederlands minister van financiën (Middelburg 30 Apr. 1767 - ’s-Gravenhage 12 Apr. 1828) was de zoon van een predikant bij de Waalse gemeente. Hij studeerde te Leiden in de rechten.
Nadat hij enige tijd te Middelburg als advocaat werkzaam was geweest, werd hij in het jaar 1795 tot raadpensionaris van Zeeland en in 1798 tot lid der Nationale Vergadering gekozen. In 1803 werd hij lid van de Raad van Financiën, in 1805 lid van de Staatsraad, in 1808, onder koning Lodewijk, chef der Staatssecretarie en in 1809 minister van financiën. Nadat ons land bij Frankrijk was ingelijfd, nam hij zitting in de Staatsraad te Parijs als „conseiller d’état de Ia Section des Finances”. Na het afschudden van het Franse juk werd hem in 1814, als lid van de Raad van State, opgedragen, de financiën in de Zuidelijke Nederlanden te regelen. Op 16 Sept. 1815 werd hij tot directeur-generaal der indirecte belastingen benoemd; op 1 Jan. 1821 kreeg hij, als minister van Staat, het algemene beheer der ontvangsten en in 1824 werd hij minister van financiën. Hij was zeer gezien om zijn eerlijkheid en belangeloosheid. Van hem verscheen De Staatsomwenteling van 1795 in haren waren loop en gevolgen beschouwd (Leiden 1801).
